Two posts from correspondent Jurgen Bruske

June 29

krakers in kwart finales

In de achtste finales was er maar één echte kraker. Althans op voorhand. Zulke ‘affiches’ vallen vaak tegen, maar Duitsland – Engeland werd een leuke pot. Natuurlijk overheerste de blunder van het arbitrale trio, dat de zuivere goal van Lampard niet toekende, maar Duitsland was deze dag veel te sterk voor de Engelsen. Dat het 4-1 zou worden had ik vooraf echt niet kunnen hopen, maar genoten hebben Koen en ik wel.

De strijd tussen Argentinië en Mexico was ook het aanzien waard. Helaas ook hier weer opzichtig geblunder van de arbitrage, maar ook hier kun je toch stellen dat de betere ploeg uiteindelijk gewonnen heeft. En daarmee is er een kraker bepaald voor de kwartfinales. Duitsland-Argentinië was ook in 2006 een kwartfinale, waarin de Duitsers via strafschoppen als ‘sterkste’ naar voren kwamen. Dat zullend e Argentijnen wel recht willen zetten. Dat kan dus een interessante pot worden zaterdag.

Maar ook vrijdag staat er een leuke pot op het programma. Nederland worstelde zich in een onthutsend zwakke pot langs de Slowaken en Brazilië ontdeed zich relatief simpel van Chili, zodat deze twee ploegen elkaar vrijdag zullen bestrijden. Eindelijk een tegenstander van formaat voor Oranje, want het heeft weliswaar alle vier wedstrijden tot nog toe gewonnen, maar allemaal moeizaam tegen relatief zwakke tegenstanders. De Brazilianen, ook n iet direct zo swingend als we ze kennen, zullen Nederland tot een hoger niveau dwingen. Anders kunnen we ze zaterdag of zondag op Schiphol gaan begroeten. Ik heb het Nederlands elftal vanmiddag met een aantal collega’s bekeken en vond het een schandalige vertoning. Veruit de zwakste en minst interessante achtste finale tot nu toe. Het is dat de Slowaken al hun kruit al tegen Italië hadden verschoten. Eigenlijk was ik er al lang blij om dat het niet gelijk werd. Stel je voor, nog een half uur van dit ‘middenveld- en balletje terug voetbal’. Het is voor Nederland te hopen dat ze vanavond naar Brazilië hebben gekeken, want dan zijn ze gewaarschuwd dat Fabiano, in tegenstelling tot Vittek, wél raad weet met één tegen één situaties.

27 June

Achtste finales!

Eindelijk zijn ze daar. De knock-out wedstrijden. Voor velen beginnen de wedstrijden dan pas echt, en ik ben daar één van. Ik begrijp best dat de poulefases van belang zijn om zoveel mogelijk landen een kans te geven en zoveel mogelijk supporters zolang mogelijk te binden (commercie), maar het erop of eronder gevoel tijdens dit soort wedstrijden maakt zelfs wedstrijden waar men geen voorkeur voor een winnaar heeft speciaal. Dat had ik ook gisteren al weer.

Natuurlijk ga je een wedstrijd kijken met een gevoel wie er gaat winnen. Misschien zelfs een voorkeur. Het zwaard van Damocles dat echter boven de spelers hangt van ‘het kan zo maar voorbij zijn’ is echter een kracht die niet te onderschatten, noch in te schatten valt. Welk team kan daar het best mee om gaan?

Uruguay – Zuid-Korea was daarvan gelijk een mooi voorbeeld. Ik had Uruguay ingeschat en na de vroege voorsprong (welke ik meemaakte in de auto over de radio), wordt dat gevoel alleen maar versterkt. Maar dan zie je gaandeweg toch dat Uruguay er niet goed mee om gaat. Dat de angst binnensluipt bij hen, terwijl de toenemende wanhoop bij Zuid-Korea de ploeg naar voren drijft. De gelijkmaker was dan ook alleszins verdiend.

Het beslissende doelpunt was er één zoals hij hoort te zijn. Van grote schoonheid, en geen keepers misser. De commentaren op de bal lijken langzaam weg te ebben, nu spelers plotseling ook weer van afstand gaan scoren. Het is tenminste niet meer zo een ‘hot item’ als het was, hoewel dat ongetwijfeld weer opduikt als een excuus zodra een keeper mistast of vrije trap specialisten van 40 meter af de bal over schieten.

Hoe dan ook, Suàrez heeft zich laten zien. En niet zo een beetje. De eerste heb ik niet gezien (ik zat in d eauto, weet u nog) maar zou een keepers blunder geweest zijn. Aan deze trof de keeper geen blaam, dus die kan ondanks de uitschakeling gerust gaan slapen. Weinig keepers (wellicht geen) hadden dit prachtig geplaatste schot kunnen keren.

De tweede wedstrijd was er één tussen twee outsiders, waarvan er één de druk van het hele Afrikaanse continent op zich weet. Daar leken de Ghanezen echter hoegenaamd geen last van te hebben, want Amerika werd volkomen zoek gespeeld in de eerste helft. Ghana heeft in de voorronde moeizaam gescoord, maar blijkt gewoon over een zeer sterk en balvaardig collectief te beschikken. Toch weet je dat de wedstrijd nog niet gespeeld is. Amerikanen moeten blijkbaar eerst onder druk komen, voordat ze werkelijk wat gaan doen. Dat bleek tegen Engeland. Dat bleek tegen Slovenië. Dat bleek ook nu weer. De tweede helft was nog maar amper begonnen of het had al 1-1 kunnen staan. Dat liet weliswaar op zich wachten, maar uiteindelijk kwam het er via een penalty dan toch van. En ziedaar, de eerste verlengingen van dit toernooi! Een verlenging die via een snelle goal 9en alweer, een prachtgoal!) nog leuker werd. De achterstand drong de Amerikanen naar voren, waardoor de snelle Ghanezen nog meer ruimte kregen. Als gevolg kwamen beide ploegen dicht bij elkaars doel. Scoren kwam er niet meer van en daarmee houdt Ghana de Afrikaanse hoop levend!

Van penalty’s kwam het nog niet, en hoewel ik daar ook niet echt op zit te wachten, bestaat de kans dat we die vanmiddag wel gaan krijgen. Duitsland-Engeland! Het mooie weer zal mij er niet van weerhouden dit te gaan kijken. De zon schijnt morgen ook wel weer, maar een voetbalgevecht om het ‘echie’ tussen deze twee grootmachten zien we niet vaak. De laatste keer op een toernooi was dacht ik 1996! Beslist door penalty’s. Daarvoor in 1990. Beslist door penalty’s.

Beide ploegen zijn niet in grootse vorm en ik durf geen voorspelling te doen (voor wat die überhaupt waard zou zijn). Maar Koen (zoonlief) en ik zullen er klaar voor zijn Duitsland door het scherm heen naar de kwartfinales te schreeuwen (sorry buren, het duurt maar twee uurtjes. Morgen zijn jullie weer aan de beurt J).

Jürgen