Het toernooi vind ik tot op heden van teleurstellend niveau. Weinig spectakel, hoewel dat in de voorrondes, en dan vooral in de eerste wedstrijden, ook niet echt verwacht mag worden. Vooral het aantal doelpunten vind ik zeer teleurstellend, dit ondanks het niveau van diverse doelverdedigers, wat juist weer wel voor verrassende doelpunten (en uitslagen) heeft geleid. Dat de bal ‘zwabbert’ heeft niets te maken met de weinige doelpunten. Eigenlijk zou dat alleen maar meer goals moeten veroorzaken. En bottom line heeft iedereen met die ronde duivel te maken, dus kom op. Ieder toernooi wordt daarover geklaagd door de heren professionals.
De arbitrage valt me helemaal niet tegen. Wel vond ik het opvallend dat tot nog toe bij iedere wedstrijd één van de eerste corners wordt ‘onderbroken’, omdat de heren scheidsrechters zogenaamd duwende en trekkende spelers overduidelijk uit elkaar willen halen. Daarna zie je dat nooit meer gebeuren, terwijl er toch echt bij iedere corner of vrije trap geduwd en/of getrokken wordt. In beide gevallen heeft dit echter nooit consequenties. Instructies van de FIFA zeker? Van alle wedstrijden tot nog toe heb ik er twee met meer interesse gevolgd dan de anderen: Duitsland – Australië & Nederland – Denemarken. Deze blogpost betreft Duitsland – Australië.
Zondag avond hebben mijn zoon Koen en ik ons voor de televisie genesteld voor de eerste wedstrijd van het Duitse team. Na een vroege kans voor Australië, blijkt al gauw dat het Duitse team te sterk is voor deze tegenstander. De Duitsers spelen zelfs verfrissend en leuk voetbal, waarbij wel gesteld moet worden dat het team niet echt getest wordt. Of dit nu ligt aan de kracht van ‘die Manschafft’ of de zwakte van de ‘Socceroos’, zal later in het toernooi moeten blijken. Feit blijft wel dat Duitsland de enige ploeg is die tot nog toe meer dan 2x scoort in een wedstrijd.
De positieve reacties van de pers zijn er de volgende dag dan ook naar. Maar nu eerst de avond zelf. Koen en ik worden al snel uit onze stoelen gedwongen door de eerste goal, die we juichend begroeten. Een mooi opgezette aanval afgerond met een harde knal. Hij lijkt te stoppen, maar is wel van relatief korte afstand ingeschoten en ik weet niet of een andere keeper hem wel had gehad. Het tweede doelpunt is niet minder mooi. Kopspecialist Klose heeft vrijwel het hele seizoen rust gehad en lijkt nu weer voldoende dadendrang te hebben. Het moet echter wel met het hoofd gebeuren, want kansen over de grond waren vanavond niet aan hem besteed…
De tweede helft gaat het Duitse team vrolijk verder. Vrolijk voor Koen en mij tenminste. De rode kaart voor Cahill vond ik te zwaar bestraft. Hij komt weliswaar half van achteren, maar lijkt inderdaad in te houden. Dan heb ik wel gemenere overtredingen gezien die zonder kaart bleven. Ook het derde doelpunt (Müller) komt tot stand uit een mooie combinatie. Om nog maar te zwijgen van het vierde (Cacau, koud in het veld).
Duitsland heeft zichzelf hiermee een dienst bewezen. De overwinning is niet alleen goed voor het zelfvertrouwen, maar vooral het vertoonde spel heeft het team alom respect en goede pers opgeleverd. Persoonlijk heb ik er een wat dubbel gevoel bij… Ja, een goede degelijke overwinning, maar op een mindere tegenstander. Hoe houdt de verdediging zich tegen sterkere ploegen? En vooral, is Duitsland niet ‘te goed’ begonnen? Terugdenkend kan ik me meer wereldkampioenen (finalisten) herinneren die een moeizame voorronde hadden, dan ploegen die vanaf wedstrijd 1 domineren. Die gaan er meestal in de knock-out fase vroeg af.
Voglende keer: Nederland – Denemarken.
.jpg)
.png)
