Een speciale wedstrijd. Niet alleen vanwege het Nederlands elftal, maar ook omdat ons bedrijf mede in Denemarken is gevestigd. We hebben dan ook frequent contact met Kopenhagen. Tevens heb ik een aantal jaar in de Deense hoofdstad gewoond, dus heb ik zeker sympathie voor de Denen. Vooraf is echter het gevoel dat het huidige Nederlands elftal te sterk is voor de Scandinaviërs. Op papier in ieder geval. Ik kijk de wedstrijd op Schiphol, vergezeld van een aantal collega’s en mijn vriendin, die toevallig iets kwam ophalen.
Morten Olsen blijkt zijn ploeg goed te hebben ingesteld op het Nederlands team, dat er in de eerste helft niet echt doorkomt. De Denen aan de andere kant echter ook niet. Het is geen hoogstaande wedstrijd, waarbij het Nederlands team in mijn optiek moeizaam op gang komt. Het spel is in schril contrast met de overtuigende optredens tijdens de oefencampagne. Maar nu gaat het er ook om, en tref je tegenstanders die zich dat ook beseffen. De Denen zijn niet gekomen om de deur voor oranje open te zetten.
Of toch wel? Want koud zitten we klaar voor de tweede helft als ze de wedstrijd alsnog openbreken. Met vereende Deense krachten wordt het Nederlands elftal in het zadel geholpen. Eigenlijk is de wedstrijd daarmee gelijk gespeeld, want de Denen wekken geen moment de indruk het Nederland nog moeilijk te kunnen maken. Elia valt goed in en brengt niet alleen wat ‘Schwung’ in de wedstrijd, maar bereid ook het tweede doelpunt mooi voor. Het afronden van Kuyt is een bewijs van zijn eeuwige alertheid, want je kunt goed zien dat de verdediger al inhoud voor de bal op de paal komt, terwijl Kuyt juist dan aanzet!
Dat Wesley Sneijder tot ‘man of the match’ wordt verkozen, is meer omdat ze toch iemand moeten kiezen. Dat hij daarna verkondigd dat dit zeer terecht is zet mij aan het denken. Misschien moet hij de wedstrijd straks op zijn hotelkamer nog maar eens terugkijken…
We hebben nu 75% van de ploegen in actie gezien. Maar er komen nog een paar mooie (en kansrijken) aan, want Italië, Portugal en natuurlijk ook Brazilië en Spanje moeten nog komen. En ná Spanje – Zwitserland, als we alle ploegen hebben gezien en men aan de reeks ‘tweede wedstrijden’ begint, wordt het hopelijk allemaal wat interessanter. Voor sommigen wordt het immers dan al ‘erop of eronder’.
Het echte vuurwerk zal echter, zoals in elk toernooi, pas komen in de knock-out fase. Ik kijk er nu al naar uit!
No comments:
Post a Comment